ბადალ-ი

1. თამამი მაღალი ბალახი, ხარობს გაპატივებულ ადგილზე ბოსელთან, კალოსთან (დიალექტ., 577); მსუქან ადგილზე ამოსული თამამი ბალახი (თ უთურგ,); 2. სამაგიერო; 3. ტოლი, მსგავსი (უთურგ.); მთიულ., გუდამაყაყრ.) მაგიერი, სანაცვლო (ე. ვირსალ.).შდრ.: დ. ჩუბ., ქეგლ.