მათარა, მათარა-ჲ

1. მოხ., ზ. იმერ., გურ.
   არაბ.-თურქ. matara

   ტყავის (აგრეთვე ხისა) ჭურჭელი სასმელი წყლისათვის (ა. ყაზბ., I, II, შ. ძიძ.; ბ. წერეთ.; ა. ღლ.). შდრ.: საბა, ნ. ჩუბ., დ. ჩუბ., ქეგლ.

2. მოხ.

   ხის ჭურჭელი, რომელიც 20 გირვანქა ქერს იტევს (ო. ქაჯ.).

3. ქსნის ხეობ.

   ხის ქერქისაგან გაკეთებული პატარა კალათი, იყენებენ მარწყვის ან მაყვლის ნაყოფის ჩასაყრელად (ვ. სომხიშვ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974