ქუმელ-ი, ქუმელა

1. ქართლ., გუდამარ., ქსნის ხეობ.

   შაქარწყალში ან თაფლის წყალში აზელილი წმინდა ფქვილი, მშვენიერი საჭმელია, უყვართ ბავშვებს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.); მარცვლეულია, რომლის ფქვილისაგან ნამცხვრებს ამზადებენ (დიალექტ., 574); 1. შეჭამანდი, რომელიც მზადდება ასე : დახალულ პურს ჯერ მსხვილად დაფქვავენ ხელსაფქვავით, შემდეგ თაფლწყალში აურევენ და ჭამენ; 2. გამხმარ პანტას დაფქვავენ, ტკბილ წყალში აურევენ და ჭამენ (ვ. სომხიშვ.); ჴალის ფქვილი (საბა; ნ. ჩუბ.; დ. ჩუბ.).

2. ფშ., თუშ.

   ჩვეულებრივი სელი (ა. მაყ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი :განათლება, 1974.