ნაგალ-ი

1. ფშ.

   წყლისაგან გაცვეთილი კლდე, დაგლილი (თ. რაზიკ, „ივერია“, № 134, 1900; ი. ჭყონ.).

2. ფშ.

   ნათელი, ე.ი. რომელიც თელეს (ვაჟა, 1, 1946, ა. შან.).

3. მოხ.

   ნატანჯი, ბევრი ჭირის მნახველი; გამობრძმედილი (ა. ყაზბ., III, შ. ძიძ., ო. ქაჯ.).

   See also: გლა
4. ქიზიყ.

   ჩალაბულა, ნალეწი, ნამჯა, ნალეწი შამბი და მისთ. (ს.მენთეშ.).

5. თიან.

   გახურებული რკინის ფერფლი(ქეგლ.).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.