ყიამეთ-ი

1. გურ., იმერ., ქიზიყ.
   არაბ.-თურქ. kiyamet

   სიცივე, ყინვიანი ამინდი (ა. ღლ., გურ.); ჯოჯოხეთური ავდარი (გ. შარაშ.); მეტად ძნელი, საშინელი (მაგ., ამინდი) (ვანი, ნ. აგიაშვილი; ქეგლ); ძალიან დიდი ყინვა და სიცივე (ს. მენთეშ.).

    

   "ცოცხალი რავ გაატანდა იმ ყ ი ა მ ე ჩ ი".

   "სა მიხვალ ამ ყ ი ა მ ე თ შ ი?"

2. იმერხ.

   აღდგომა, მეორედ მოსვლა; გადატ. დიდი ამბავი, განსაკუთრებული მოვლენა (ნ. მარი; შ. ძიძ., ქრესტ.; დიალექტ., 655).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.