ნაჩხატ-ი

1. ქიზიყ., ქართლ., კახ., ფშ.

   1 გაცვეთილი ნამჯობი ერთ-ორწელიწადს დასასვენებლად გაშვებული ( ს. მენთეშ.); გამოფიტული, მოუსვენარი მიწა (დიალქეტ., 563); დასვენებული მიწა, რომელზედაც წინა წელს არაფერი ეთესა. (ე. ბაბუნ., 271; გ. მაჭავარ., 287; ვაჟა-ფშ. მც.ლექსიკ.); 2. ხნულში დარჩენილი ხარვეზები (თ. სალარ., ალგ., 89).

   See also: ნამჯობი, ნაბეჩხარი
2. მოხ.

   ჩანჩქერი (ო. ქაჯ.).

3. მოხ.

   წყალ-ღვარისაგა ჩამორეცხილი უნაყოფო ნიადაგი (დიალექტ., 563).

   Source: ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.