1, მთელი:
- «თანა», ზოგიერთი: „მაცადეთ მე ხან ე რ თ“ სნდ. 6,5; „შეკრიბნა იგინი ე რ თ ს ა ადგილსა“ მსკ. 38,1; „ანუ ე რ თ ი მოიძულოს“
- მთ. 6,24; „ე რ თ ი იგი იყო ხუჟიკთა კრებულისაგან“ იზტ. 122,31; „ე რ თ ი თ ა გულითა გეტყჳ“ ფლმ. 293v; „ე რ თ ი თ ა ჴმითა
- იტყოდეს“ ბაბ. 47,7; „ე რ თ ი მამისა დაჲ არს“ pb.,—„თ ა ნ ა მ ა მ ი თ ი დაჲ არს“ G, ლევიტ. 18,11; „ე რ თ თ ა ჩოჴათა ზედა
- მიამთხჳან ღუედითა“ ი.-ე. 36,15.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page