ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ეა ებ ეგ ევ ეზ ეთ ეკ ელ ემ ენ ეპ ეჟ ერ ეს ეტ ეუ ეფ ექ ეშ ეჩ ეჭ ეჯ ეჰ
ერ- ერა ერბ ერგ ერდ ერე ერთ ერი ერმ ერო ერს ერქ ერც ერჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ერთგულ-ი

სანდო, სარწმუნო, თანამოაზრე; პირიანი:
 
„გლოცავ შენცა ე რ თ გ უ ლ ს ა თანამეუღლესა“ ფლმ. 4,3; „არავინ მაქუს სხუაჲ ე რ თ გ უ ლ ი, რომელმანმცა თქუენთჳს
გულითად იზრუნა“ ფლმ. 2,20; „ცხოვნდებოდეს იგინი ე რ თ გ უ ლ და ერთსულ“ Sin.—8,366r.
See also: გულ-ი, ერთგულად, ერთგულება
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9