«თითო», ერთმანეთი:
- „შეწიროს მისგან ე რ თ ი-ე რ თ ი“ G, —„მოართუას მისგანი თ ი თ ო ჲ“ O, ლევიტ. 7,14; „მთავართა მათგანნი… ე რ თ ი-ე რ თ ს ა
- ჴდებოდა“ რიფს. 167,35; „ღაღადებდეს ე რ თ ი-ე რ თ ი ს ა მიმართ“ I, ეს. 6,2; „შეკრბენ ე რ თ ი-ე რ თ ა დ ქალაქსა“ O, ზაქ.
- 8,21.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.