ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ეა ებ ეგ ევ ეზ ეთ ეკ ელ ემ ენ ეპ ეჟ ერ ეს ეტ ეუ ეფ ექ ეშ ეჩ ეჭ ეჯ ეჰ
ერ- ერა ერბ ერგ ერდ ერე ერთ ერი ერმ ერო ერს ერქ ერც ერჳ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ერთობით

ერთად, საერთოდ; «ერთსულად», ერთხელვე:
 
„მოიწინეს ე რ თ ო ბ ი თ სოფელსა მას სომხითისასა“ რიფს. 177,24; „ამისა მოიწინეს ყოველნი ე რ თ ო ბ ი თ“ ატმ. 102,7;
„მბრძოლსა ჴელსა შენსა აქებდეს ე რ თ ო ბ ი თ“ O,—„ბრძოლა ჴელისა შენისა აქეს ე რ თ ს უ ლ ა დ“ pb., სიბრ. სოლ. 10,20.
See also: ერთობა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9