( -
D I [

ეა ებ ეგ ევ ეზ ეთ ეკ ელ ემ ენ ეპ ეჟ ერ ეს ეტ ეუ ეფ ექ ეშ ეჩ ეჭ ეჯ ეჰ
ერ- ერა ერბ ერგ ერდ ერე ერთ ერი ერმ ერო ერს ერქ ერც ერჳ

ერისაგან-ი, ერისგან-ი

«ერის(ა)-კაცი», «სტრატიოტი», ჯარის-კაცი, ერისკაცი, კაცი:
 
„ე რ ი ს ა გ ა ნ თ ა მათ მთავრისათა წარიყვანეს“ DE,—„ ე რ ი ს ა–კ ა ც თ ა მათ ბჭისათა წარიყვანეს“ C, მთ. 27,27; „ხოლო
ე რ ი ს ა გ ა ნ თ ა მათ... წარიყვანეს პავლე“ Շ,—„ხოლო ს ტ რ ა ტ ი ო ტ თ ა მათ... წარიყვანეს პავლე“ G,საქ. მოც. 23,31;
„მიყო ჴელი ერთმან ვინმე ე რ ი ს ა გ ა ნ მ ა ნ“ ფლკტ. 137,34; „რაჲ ძალ-უც წარმართებად კაცსა ე რ ი ს ა გ ა ნ ს ა და
უფროჲს–ღა სახლსა შინა მჯდომარესა“ მ. ცხ. 73r;„არა ერჩდა წარჩინებულთაგანი, გარნა წურილისა ე რ ი ს ა გ ა ნ ი“ ქ ცხ,145,3;
„კელართადა ებრძანა, რაჲთა ე რ ი ს გ ა ნ თ ა იგინი ისტუმრებდენ და უჯმნიდენ“ ი.-ე. 43,8.
See also: ერ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9