«მთავარსპაჲპეტი», «წინამძღუარი», მხედართ-მთავარი, მთავარი, განმგებელი, ნახარარი, კუთხის მმართველი:
- „ვარ ე რ ი ს-თ ა ვ ი ძალისა უფლისაჲ“ M, — „ვარ მ თ ა ვ ა რ ს პ ა ჲ პ ე ტ ი ძალისა უფლისაჲ“ G, ისუ ნ. 5,14;
- „ე რ ი ს-თ ა ვ ნ ი“ M,—„წ ი ნ ა მ ძ ღ უ ა რ ნ ი“ G, მსჯ. 5,5; „წარავლინა შეკრებად მარზაპნებისა, ე რ ი ს-
- თ ა ვ თ ა“ I, დან. 3,20; „ჰრქუა... ე რ ი ს-თ ა ვ თ ა მათ ტაძრისათა“ ლ. 22,52;„დაადგინნა ე რ ი ს-თ ა ვ ნ ი
- ქალაქთა იუდაჲსთა“ M, II ნშტ. 17,2; „შეკრბა... ე რ ი ს-თ ა ვ ე ბ ი და სოფლისა მთავრები და ძლიერნი იგი ერისანი“
- I, დან. 3,94; „დაადგინენ მათ წილ ე რ ი ს-თ ა ვ ნ ი“ III მფ. 20,24; „დაუტევეს ე რ ი ს-თ ა ვ ი არმაზისი“
- ქ. ცხ. 59,8; „შერისხნა მეფე ე რ ი ს-თ ა ვ ს ა კლარჯეთისასა“ ქ. ცხ. 47,10.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page