ეს:
- „ა მ ი ს თ ჳ ს მოვივლინე (მ ო ს რ უ ლ ვ ა რ C)“ მრ. 1,38; „ე ს ე არს“ მთ. 3,3; „ე ს ე მივიდა საპყრობილესა“ იზტ. 118,28;
- „ე ს ე ნ ი მოიწინეს წინაშე მეფისა“ ოსკ. 11,3; „მოიქეცით ა მ ი ს გ ა ნ“ O, მალ. 3,10; „ე ს ე ნ ი წარვიდეს“ მთ. 11,7; „დამასხა
- მე ა მ ა ნ ნელსაცხებელი ესე“ მთ. 26,12; „ა მ ა ს ეგულებოდა მიცემაჲ მისი“ ი. 6,71. „ესევე საქმენი წამებენ ჩემთჳს“ ი. 5,36;
- „ცოდვილნი ა მ ა ს ვ ე ჰყოფენ“ მთ. 5,46; „ესემცა უწყით“ ლ. 10,11. „ესეცა იყო იესუჲს თანა“ მთ. 26,71; „რომელ-ესე იყო
- ა მ ა ნ ც ა“ C, მთ. 26,13; „უტევე ეგე ა მ ა ს ც ა წელსა“ ლ. 13,8• „აწ ქუეყანისაჲ ესეღა გარქუ თქუენ“ C, ი. 3,12; „ა მ ა ს-ღ ა
- გეტყოდე თქუენ“ ი. 16.6.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page