«გოდება», ხმობა, «ღაღადება»:
- „ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ი თ ქალაქნი შეძრწუნებულნი“ I, ეს. 14,31; „ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ი თ ტირილით“ I, ეს. 15,3; ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ე ნ
- მკლავისა მაგრისაგან მრავალთასა“ O,—„ღ ა ღ ად ე ბდ ე ნ მკლავისაგან მრავალთა“ pb., იობ. 35,9; „იტყებდით და ვალალაებდით“
- pb; — იტყებდით გოდებდით“ O, იერემ. 4,8. „ვ ა ლ ა ლ ე ბ ა ჲ მისი ვიდრე ჯურღმულადმდე ელიმისა“ I, ეს 15,8; „ესმოდენ
- ვ ა ლ ა ლ ე ბ ა ჲ დილითი და ღაღადებაჲ სამხრის“ I, იერემ. 20,16.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page