ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვაე ვაზ ვაკ ვალ ვან ვაჟ ვარ ვას ვაშ ვაც ვაჭ ვახ ვაჰ ვაჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ვანება

ვანის დადება, დასადგურება; მოდგმა გალავანისა, მორტყმა წრისა:
 
„მთოვარემან რაჟამს ი ვ ა ნ ი ს და მზე რაჟამს გარე-მოადგის მას, რომელთა-იგი ჰრქჳან შეცვანი მოასწავებედ წჳმათა დიდ-დიდთა“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 82,22.
See also: ვან-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9