 |
 | |
ვაჲ
«ეჰა», ვაი; «ვაება»:
- „ეჰა, რომელი დაარღუევდ“ DE — „ვაჲ, რომელ-იგი დაარღუევდ“ C, მრ. 15,29; „ვ ა ჲ მის კაცისა“ მთ. 18,7; „ვ ა ჲ მე“ ი. 1,15; „ჰამბავი
- ჰამბავსა ზედა იყოს, ვ ა ჲ ვ ა ს ა ზედა იყოს“ O, — ვ ა ე ბ ა ვ ა ე ბ ა ს ა“ pb., ეზეკ. 7,26.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |