«მიტრა», «კიდარი», «სუდარი», «ქუდი», «ტიარი»:
- „დაჰბურა ვ ა რ შ ა მ ა გ ი თავსა მისსა“ O, — დასდვა მ ი ტ რ ა ჲ თავსა ზედა მისსა“ G,— ლევიტ. 8,9; „დაჰბურა მათ
- ვ ა რ შ ა მ ა გ ე ბ ი“O, — დაადგა მათ კ ი დ ა რ ე ბ ი“ G, ლევიტ. 8,13; „აღიძარცუე ვ ა რ შ ა მ ა გ ი და აღიჴადე
- გჳრგჳნი“ O ეზეკ. 21,31; „ვ ა რ შ ა მ ა გ იიგი, რომელ იყო თავსა მისსა... იდვა... თჳსა შეკეცილი ერთსა ადგილსა“ C,
- — „ს უ დ ა რ ი იგი, რომელ იყო თავსა მისსა... მდებარე...თჳსაგან,შეკეცილი ერთსა ადგილსა“ DE, ი.20,7; „უძლურთაცა
- ზედა მიაქუნდა ოფლისა მისისაგან ვ ა რ შ ა მ ა გ ე ბ ი თ ა და ოლარებითა“ საქ. მოც.19,12; „შეიკრნეს... ვ ა რ შ ა მ ა გ ი თ
- და საწმერთულით“ O, — „შეიკრნეს... თანა... ტ ი ა რ ე ბ ი ს ა და პერიკნიმებისა დაშესამოსლებისა მათისა“ M, დან. 3,21;
- „მოხჳა ვ ა რ შ ა მ ა გ ი იგი თუალთა მისთა“ III მფ. 20,38; „კაცნი ესე შეიკრნეს ნიფხავ-კუართითურთ მათითდა
- ვ ა რ შ ა ვ ა მ ა გ ი თ“ O, — მამრნი იგი შეიკრნეს სარავარებისა თანა მათისა და ტ ი ა რ ე ბ ი ს ა“ M, დან. 3,21.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page