ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვე ვედ ველ ვენ ვეპ ვერ ვეს ვეტ ვეფ ვეღ ვეშ ვეც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ველობ-ი

«ველი», მინდორი, ჭალა:
 
„მოსრა... ნავაჲ და ვ ე ლ ო ბ ი“ G,—„მოსრა... ნაგები და ვ ე ლ ი“ M, ისუ ნ. 10,40; „დამკჳდრებულისა... სამხარსა და ველობსა“
G, —„რომელი დამკჳდრებულ იყო... სამხრით და ვ ე ლ ი თ“ M, მსჯ. 1,9.
See also: ველ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9