ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვე ვედ ველ ვენ ვეპ ვერ ვეს ვეტ ვეფ ვეღ ვეშ ვეც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ველურ-ი

გარეული; «გაუცხებული»:
 
„ესე იყოს კაც ვ ე ლ უ რ“ O, დაბ. 16,12; „თაფლი ვ ე ლ უ რ ი“ მთ. 3,4; „შეიღო ძელი ფართოჲ ვ ე ლ უ რ ი ს ა გ ა ნ ფიჭჳსა“ H— 341, 762.
See also: ველ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9