ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვე ვედ ველ ვენ ვეპ ვერ ვეს ვეტ ვეფ ვეღ ვეშ ვეც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ვერაგ-ი

მზაკვარი, პირის გამტეხი:
 
„ვ ე რ ა გ მ ა ნ იხილა უკეთური ტანჯვასა შინა“ O, იგ.სოლ.22,3; „ყოვლად გუეც არს და და ვ ე რ ა გ პირუტყჳ იგი“ ფიზ.
XVIII, 2; „ვითარცა მელნი, უძლურ და ვ ე რ ა გ“ მ.სწ. 271,9.
See also: ვერაგობა, მოვერაგება, სივერაგე, უვერაგეს-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9