ვერხვი, populus alba:
- „აღმოვაცენო... ძელქვაჲ და საროჲ და თელა და ვარხჳ“ I, ეს. 41,19; „მუხასა და ვერხუსა ქუეშჱ და ხეთა და საგრილთა“ O, ოვსე 4,13.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.