«ვიდრე», «ვიდრემდის», სანამდე:
- „ვ ი დ რ ე მ დ ე შვა ძჱ“ მთ. 1,25; „ვ ი დ რ ე მ დ ე ვარ სოფელსა შინა“ DE, — „ვ ი დ რ ე სოფელსა ამას ვარ“ ი. 9,5; „არა გამოხჳდე
- მაგიერ, ვ ი დ რ ე მ დ ე არა მოვიდეს ძმაჲ იგი თქუენი მრწემი აქა“ იპ. რომ.-კურთხ. მოს. 158,16; „ვ ი დ რ ე მ დ ე ვილოცო“ DE, —
- „ვ ი დ რ ე მ დ ი ს თაყუანის ვსცე“ C, მრ. 14,32.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.