«ვითარ», «ვითარცა-იგი»; როგორ, რანაირად:
- „ვ ი თ ა რ ანუ ვ ი თ ა რ ს ა ხ ე დ? ოქრ. -მარხ. და იონ. 103,14; „ვ ი თ ა რ ს ა ხ ე დ წარმოტყუენა ყოველი ბაგინები მათი“
- O, ივდ. 4,1; „ვ ი თ ა რ ს ა ხ ე დ განკჳრდეს შენ ზედა მრავალნი“ pb., — ვ ი თ ა რ ც ა-ი გ ი უკჳრდა შენთჳს მრავალთა“ O, ეს.
- 52,14.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.