რომ:
- „თქჳანცა რომელთამე გურიტისათჳს, ვ ი თ ა რ მ ე დ... „ოქრ.-გურიტ. 225,19; „ეტყოდა მათ, ვ ი თ ა რ მ ე დ...“ ოსკ. 11,9;
- „გულისხმა-ყვეს, ვ ი თ ა რ მ ე დ მოიწია ჟამი მისი“ იზტ. 121,21; „ნუ ჰგონებთ, ვ ი თ ა რ მ ე დ მოვედ დაჴსნად შჯულისა“ მთ.
- 5,17; „გრწამსა, ვ ი თ ა რ მ ე დ ძალმიც ესე ყოფად?“ მთ. 9,28.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.