( -
D I [

ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვია ვიდ ვიე ვით ვიკ ვინ ვიპ ვირ ვის ვიტ ვიწ

ვინა, ვინაჲ

საიდან; სადაური:
 
„არა გიცნი თქუენ, ვ ი ნ ა ნ ი ხართ“ ლ. 13,25; „ვ ი ნ ა ნ ი ხართ თქუენ?“ დაბ. 24,9; „ვ ი ნ ა ჲ თ დღითგან“ O, იერემ. 32,31;
„ვ ი ნ ა ჲ ჰრთავს ღუარძლი ესე“ მთ. 13,27; „არა უწყი, ვ ი ნ ა ჲ მოვალნ, ანუ ვიდრე ვალნ?“ C, ი. 3,8; „ვ ი ნ ა ჲ მოხუალ?“
O, ივდ. 10,11; „ვ ი ნ ა ჲ მოხჳდე შეწევნად ჩემდა?“ ფს. 120,1.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9