ვინაჲთგან

1. «რაჲთგან», როდიდან, რა დროიდან, რომლიდან, «რომლით»:
    

   „ორმეოცდამეხუთე წელი არს, რ ა ჲ თ გ ა ნ (ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ M) თქუა უფალმან“ G, ისუ ნ. 14,10; „მიერ დღითგან,

   ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ ბრძანა“ pb., — „მიერ დღითგან, რ ო მ ლ ი თ ბრძანა“ G, რიცხ. 15,23; „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ ყოფილ

   არს ეგე მაგის თანა“ მრ.9,21.

2. რადგან, რამეთუ:
    

   „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ იყავ ჩუენ თანა“ G, რიცხ. 10,31; „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ არა დაფლულ არიან“ მსკ. 58,3; „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ წერილ არს“

   მ. ცხ. 27r; „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ შენ შეწუხებულ ხარ“ მ.ცხ. 103r; „ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ იგი არა ისმინა“ ოქრ.-მარხ. და იონ. 95v.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.