«სადაჲთ»,«ამის გამო», სადითკენაც, საიდანაც:
- „მივიქცე სახიდ ჩემდა, ვ ი ნ ა ჲ ც ა (ვ ი ნ ა ჲ თ ც ა-ი გ ი C) გამოვედ“ მთ. 12,44; „ვ ი ნ ა ჲ ც ა სუან მონათა ჩემთა“ MO,—„ს ა დ ა ჲ თ
- სუმენ ყრმებნი“ G, რუთ. 2.9; „წარვიდა... ვ ი ნ ა ჲ ც ა მოსრულ იყო“ ფლკტ. 144,6; „ვ ი ნ ა ჲ ც ა (ა მ ი ს გ ა მ ო Q) ვერღარა დავთმეთ“
- I, თეს. 3,1; „ვ ი ნ ა ჲ ც ა ყოვლითურთ ცხოვრებად შემძლებელ არს მათდა“ ჰებრ. 7,25; „უტევე გულის-სიტყუათა სლვად, ვ ი ნ ა ჲ ც ა
- ენებოს“ მ.ცხ. 202r.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.