რომელიმე, ერთი ვინმე, ერთი:
- „კეთროვანი ვ ი ნ მ ე მოუხდა“ მთ. 8,2; „უკუეთუ ვ ი ნ მ ე მ ე მე მსახურებდეს“ ი. 12,26; „უკუეთუ ვ ი ნ მ ე რტოთა მათგანი
- გარდასტყდეს“ ჰრომ. 11,17; „მ ო-ვ ი ნ მ ე-იყვანეს“ ფლკტ. 133,6; „გცეს თუ ვ ი ნ მ ე მარჯუენესა ყურიმალსა“ მთ. 5,39;
- „ერთმან ვ ი ნ მ ე იესუჲსთანამან მიყო ჴელი“ მთ.26,51; „მი-ვ ი ნ მ ე -უგო შჯულის მეცნიერმან“ ლ. 11,45; „კაცსა თუ ვ ი ს მ ე
- ედგას ასი ცხოვარი“ მთ. 18,12; „უკუეთუვ ი ს მ ე უყუარდე მე“ ი. 14,23; კაცისა „ვ ი ს გ ა ნ მ ე განაძო ეშმაკი“ ლ.11,14;
- „უკუეთუ გაჴსოვს რაჲმე ბოროტი ვ ი ს თ ჳ ს მ ე“ მრ. 11,25; „ასისთავისა ვ ი ს მ ე მონაჲ სნეულ იყო“ ლ. 7,2; „წარვედით ქალაქად
- კაცისა ვ ი ს ა მ ე“ მთ. 26,18; „იწყეს ვ ი ე თ მ ე ნერწყუვად პირსა მისსა“ მრ. 14,65; „მ ი ვ ი ე თ მ ე-უგეს მწიგნობართა და ჰრქუეს“
- ლ. 20,30; „თქუა ვ ი ე თ ა მ ე (ვ ი ე თ დ ა მ ე C) მიმართ იგავი ესე“ ლ.18,9; „ვ ი ე თ ნ ი მ ე მათგანნი იტყოდეს“ ი. 11,37;
- „უკუეთუ ვ ი ე თ ნ ი მ ე შეიპყრნეთ, შეპყრობილ იყვნენ“ ი. 20,23.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.