 |
 | |
ვლტოლ(ვ)ილ-ი
გაქცეული, განშორებული:
- „ყოველნი მთავარნი შენნი ვ ლ ტ ო ლ ვ ი ლ არიან“ სიბრძ. სოლ. 17,2; „ვ ტ ო ლ ი ლ ნ ი ქმართაგან თჳსთა“ ფლპ. მოც. 7,35;
- „ვითარცა ყრმაჲ შეშინებული, შენდამი ვ ტ ო ლ ვ ი ლ“ ფლკტ. 141,29.
See also: განვლტოლა, განვლტოლვილ-ი, განლტოლვილ-ი, მივლტოლა, მილტოლ(ვ)ა, მისალტოლავ-ი, მისალტოლველ-ი, მოვლტოლა, სივლტოლა, შევლტოლა,შელტოლა, წარვლტოლა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
 to main page | Top 10 • Feedback • Login |  top of page |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |