ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვნე
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ვნებულ-ი

ჩაგრული, სნეული, შეწუხება, შეჭირვება; საპყარი:
 
„ყვის სამართალი ვ ნ ე ბ უ ლ თ ა ჲ“ ფს. 145,7; „განარინე ვ ნ ე ბ უ ლ ი ჴელთაგან მავნებელთასა“ O, ზირ. 4,9; „მრავალნი
ვ ნ ე ბ უ ლ ნ ი... განკურნნა“ მრთ. A, ანტ. დ. 26r; „ვ ნ ე ბ უ ლ იყო იგი მრავალთა მიმართ მკურნალთა“ DE, მრ. 5,26;
„ვ ნ ე ბ უ ლ ნ ი ასოჲთა“ ნრს. 70, 7.
See also: ვნებულება, მავნებელ-ი, სავნებელ-ი, სავნო, უვნებელ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9