
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

ვრცელ-ი

«ფართო»; წყვილი ძარღვი საჯდომთან:

„ქუეყანაჲ ვ რ ც ე ლ ი“ G,— „ქუეყანაჲ იგი ფ ა რ თ ო არს ფრიად“ M, მსჯ. 18,10; „ვ რ ც ე ლ არს გზაჲ“ მთ. 7,13; „ესე ზღუაჲ
დიდი და ვ რ ც ე ლ ი“ ფს. 103,25. „შეახო ვ რ ც ე ლ ს ა ბარკლისა მისისასა“ O, დაბ. 32,25.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.