ზავება

1. შერევა:
    

   „ნუუკუე ღჳნოსა წყალი ჰ ზ ა ო“ Ath. —11,272r; „უ ზ ა ვ ე ბ ნ ღჳნოსა და ასუამს“ A—35,350v. „ღჳნოჲ ზ ა ვ ე ბ უ ლ ი

   ცხელითა წყლითა“ მ. ცხ. 211r; „უქმნიან... ზ ა ვ ე ბ უ ლ ი, ე.ი. არს თ ე რ მ ო ნ ი წყლითა“ მ. ცხ. (?)

   See also: აღზავება, განზავება, თანა-შეზავება, თხლე შეზავებულ-ი, კეთილად-შეზავება, მოზავება, შეზავება, შეზავებულება, შეზავებულობა.
2. შერიგება, პირობის დადება.
   See also: ზავ-ი
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.