ზარ-ი

1. შიში:
    

   „დაეცა მათ ზედა ზ ა რ ი და შიში ფრიადი“ O, ნეემ. 6,15; „კელარი იგი შეიპყრა შიშმან და ზ ა რ მ ა ნ ფრიადმან“ მ.ცხ. 424r.

   See also: მოზარე, საზარელ-ი, სიზარე, შეზარება
2. მწყობრი, გუნდი; ხალხი:
    

   „აჰა ესერა ზ ა რ ი დიდი წარმოჰვლინდა, და იტყოდეს წარმავალნი...“ მ. ცხ. 311v.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.