ზე

1. «ზესკნელს», ზევით; «ზედა»,«ზენა»:
    

   „უფალი, ღმერთი თქუენი, ღმერთი არს ცათა შინა, ზ ე (ზ ე ს კ ნ ე ლ ს M)“ G, ისუ ნ. 2,11; „სული ძეთა კაცთაჲ, უკუეთუ

   აღვალს იგი ზე“ O, ეკლ. 3,21; „იყო ვინმე ზ ე და ჩამოიჭრა ქ უ ე“ Sin. —11,314v; „საწყაული... ზ ე (ზ ე დ ა)

   გარდათხეული“ ლ. 6,38; „ზ ჱ თ გ ა ნ ვიდრე ქუედმდე“ DE, — „ზ ე ნ ა ჲ თ გ ა ნ ვიდრე მიქუენამდე“ C, მთ. 27,51.

   See also: ზესთა, ზეშთა, ზესკნელ-ი
2. დროს:
    

   „აბიათარ მღვდელთ-მოძღურისა ზ ე“ მრ. 2,26; „ელისეს ზ ე“ არსტ. 66, 29.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.