ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ზა ზე ზი ზმ ზნ ზო ზრ ზუ ზღ ზჱ ზჳ
ზე ზე ზე- ზებ ზეგ ზედ ზეე ზეზ ზეთ ზელ ზემ ზენ ზეპ ზერ ზეს ზეუ ზეშ ზეც ზეწ ზეხ ზეჰ ზეჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ზედა-დგომა

თავზე დგომა:
 
„რომელი-იგი ზ ე დ ა-ა დ გ ა მომკალთა მათ“ O—„ზედა-მდგომმან“ G, რუთ.2,6; „ესოდენ დაჭირვებულთა მათ ზ ე დ ა-ა დ გ ე ბ ი ნ“
მრთ. A, ანტ. დ. 34. „იწყეს ზ ე დ ა-დ გ ო მ ა დ და ზრუნვიდეს საქმისა მისთჳს“ I,I ეზრა 7,2.
See also: დგომა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9