შეტევა, ზედმისვლა, «მიმართება»:
- „ჩ ე მ ი ზ ე დ ა-მ ი ს ლ ვ ა ჲ უცხოთესლთაჲ“ O, II მფ. 5,19; „ზ ე დ ა-მ ი ს ლ ვ ა და ღაღადებაჲ“ O, იობ 39,25;
- „ზ ე დ ა-მ ი ს ლ ვ აჲ დაიმარხა ძლევად“ O, —მ ი მ ა რ თ ე ბ ა ჲ მისი დაიცუვა საძლეველად“ G , ამოს 1,11; „მათ ზედა
- მივჰფინო, ვითარცა წყალი, მ ი მ ა რ თ ე ბ ა ნ ი ჩემნი“ G, ოვსე 5,10.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.