«ზედა-მიჴდომა», ზედ მოწევნა, ზედ მოსვლა, თავდასხმა:
- „ზ ე დ ა-მ ო უ ჴ დ ე ს მღდელთ-მოძღუარნი იგი“ C, —„ზ ე დ ა-მ ი უ ჴ დ ე ს მას მღდელთ-მოძღუარნი იგი“ DE, ლ. 20,1;
- „უძლიერესი მისა ზ ე დ ა-მ ო უ ხ დ ე ს“ ლ. 11,22.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.