«ზეთის-ხეოანი», «ზეთის-ხილი»:
- „ვენაჴები და ზ ე თ ი ს-ხ ი ლ ო ვ ა ნ ე ბ ი, რომელ არა დაჰნერგეთ თქუენ და სჭამთ“ M, — „ვენაჴოანთა და ზ ე თ ი ს-ხ ე ო ა ნ თ ა,
- რომელნი არა დაჰნერგენით, შჭამთ“ G, ისუ ნ. 24,13; „მოჭამნენ ვენაჴნი თქუენნი და ლეღოვანი თქუენი და ზ ე თ ი ს-ხ ი ლ ო ვ ა ნ ი
- (ზ ე თ ი ს-ხ ი ლ ი O) თქუენი“ I, იერემ. 5,17.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.