ზემო-კერძო

1. adv.
   ზედა მხარეს, ზემოთკენ:
    

   „აღ-რე-გუალე ზ ე მ ო-კერძო!“ ლ. 14,10; „მასვე ქებათასა ზ ე მ ო-კ ე რ ძ ო წერილ არს“ კ. იერ.-აღდგ. 159,9.

   See also: კერძო
2. adj.
   ზევითა:
    

   „დადგა... საბანელსა მას ზ ე მ ო-კ ე რ ძ ო ს ა“ I, ეს.36,2.

   See also: კერძო
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.