ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ზა ზე ზი ზმ ზნ ზო ზრ ზუ ზღ ზჱ ზჳ
ზე ზე ზე- ზებ ზეგ ზედ ზეე ზეზ ზეთ ზელ ზემ ზენ ზეპ ზერ ზეს ზეუ ზეშ ზეც ზეწ ზეხ ზეჰ ზეჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ზესკნელ-ი

ზემო სართული; ზეციური:
 
„დაჰრთენ წყალთა ზედა ზ ე ს კ ნ ე ლ ნ ი მისნი“ ფს. 103,3; „შემწესა ზ ე ს კ ნ ე ლ ს ა შეევედრებოდა“ ოქრ.-მარხ.და იონა. 106,1;
„ზ ე ს კ ნ ე ლ ს ა მას სიძესა მოიხადოდა“ ოქრ.-გურიტ.228, 13.
See also: სკნელ-ი, ზესკნელისაგან-ი, უზესკნელეს-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9