ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ზა ზე ზი ზმ ზნ ზო ზრ ზუ ზღ ზჱ ზჳ
ზე ზე ზე- ზებ ზეგ ზედ ზეე ზეზ ზეთ ზელ ზემ ზენ ზეპ ზერ ზეს ზეუ ზეშ ზეც ზეწ ზეხ ზეჰ ზეჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ზეცა

ცა:
 
„ჴმაჲ იყო ზ ე ც ი თ“ მთ. 3,17; „უფალი, ზ ე ც ა ს არს საყდარი მისი“ ფს. 10,4; „მიიწია ლოცვაჲ მათი სამკჳდრებელსა წმიდასა
უფლისასა ზ ე ც ა დ“ M, II ნშტ. 30,27; „ანგელოზთა... აჰყვანდა იგი ზ ე ც ა დ“ ნრს. 78,19.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9