
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

ზეცისა, ზეცათა

ზეციერი, ზემო:

„სტრატიოტ ვარ ზ ე ც ი ს ა მეუფისა“ თეოდ. 552; „მამამან თქუენმან ზ ე ც ა თ ა მ ა ნ“ მთ. 6,32; „ყოველი მუჴლი მოდრკეს
ზ ე ც ა თ ა ნ ი და ქ უ ე ყ ა ნ ი ს ა თ ა ნ ი“ ფლპ. 2,10; „ზ ე ც ი ს ა ს ა ზრახევდით“ კოლ. 3,2.

See also: ცა

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.