ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ბ- ბა ბგ ბდ ბე ბზ ბი ბკ ბლ ბმ ბნ ბო ბრ ბტ ბუ ბღ ბძ ბჭ ბჳ
ბრა ბრგ ბრდ ბრი ბრკ ბრმ ბრო ბრპ ბრუ ბრყ ბრძ ბრწ ბრჭ ბრჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ბრგუნ(ვ)ილ-ი

ბლუ, ცუდად მოლაპარაკე, «ძლით მზრახველი»:
 
„ენათა ბ რ გ უ ნ ვ ი ლ თ ა ადრე ისწაონ სიტყუაჲ მშჳდობისაჲ“ ეს. 32,4; „განემარტოს ენაჲ ბ რ გ უ ნ ი ლ ი“ O,“–
„ცხად იყოს ენაჲ ძ ლ ი თ-მ ზ რ ა ხ ვ ე ლ ი“ pb., ეს. 35,6.
See also: ბრკუ
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9