(ზითვისა) მზითევი, ქონება, «ენ-ფერნის»:
- „მისცა იგი ფარაო ზ ი თ ვ ა დ ასულსა თჳსსა“ pb., „მისცა იგი ფარაომან ე ნ-ფ ე რ ნ ი ს (sic.= ზითევი) ასულსა თჳსსა“
- G, ისუ ნ. 16,10; „წარგზავნეს რებეკა... და ზ ი თ ე ვ ი მისი“ O, დაბ. 24,59.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.