«ნახევარ», «განნახევრებული», «კერძო», ნაწილი, რომელიმე, ვინმე; წყვილი უღელი:
- „მიგცე შენ ვიდრე ზ ო გ ა დ მ დ ე სამეუფოჲსა ჩემისა“ მრ. 6,23; „ზ ო გ ნ ი იტყოდეს“ ი. 10,21; „იყვნეს ზ ო გ ნ ი მახლობელად
- მთასა“ M— „იყვნეს ნ ა ხ ე ვ ა რ ნ ი მახლობელ მთისა“ G, ისუ ნ. 8,33; „შეკრიბნა... ზ ო გ ი ს ა ნათესავისა მანასესნი“ M, —
- „მოუწოდა... კ ე რ ძ ო ს ა ტომისასა მანასის“ G, ისუ ნ. 22,1; „დაღათუ ითხოვო ზ ო გ ი მეფობისა ჩემისაჲ“ O, ესთ. 14,19; „იყო
- ზ ო გ ი იგი ნაწილი, რომელ განვიდეს ბრძოლად“ pb., —„იქმნა გ ა ნ ნ ა ხ ე ვ რ ე ბ უ ლ ი ნაწილი განსრულთაჲ ბრძოლად“ G, რიცხ.
- 31,36; „მოიღო ზ ო გ ი რაოდენიმე“ საქ. მოც. 5,2; „ზ ო გ ნ ი მზად დგენ ჭურვილად“ ნეემ. 4,10; „აღუკიდოთ ზ ო გ თ ა ამათ
- ჯორთაგანთა მიწაჲ ამის ქუეყანისაჲ“ O, IV მფ. 5,17.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page