ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ბ- ბა ბგ ბდ ბე ბზ ბი ბკ ბლ ბმ ბნ ბო ბრ ბტ ბუ ბღ ბძ ბჭ ბჳ
ბრა ბრგ ბრდ ბრი ბრკ ბრმ ბრო ბრპ ბრუ ბრყ ბრძ ბრწ ბრჭ ბრჯ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ბრჭალ-ი

(ბრჭლისა) ქუსლი, ტერფი; თათი, მუჭი:
 
„აღიღო ჩემ ზედა ბ რ ჭ ა ლ ი მისი“ ი. 13,18; „ჴელი მისი მოხუეულ იყო ბ რ ჭ ა ლ ს ა ესავისსა“ დაბ. 25,26; „დატკებნეს იგინი
ბ რ ჭ ა ლ მ ა ნ ჩემმან“ მსჯ. 5,22; „ბ რ ჭ ა ლ ი თ გ ა ნ ფერჴისაჲთ ვიდრე თავადმდე“ II მფ. 14,25; „რომელსა უპყრიეს ყოველი
ქუეყანაჲ ბ რ ჭ ლ ი თ ა“ მრთ. D, კ. იერ -აღდგომ. 114.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9