ზრუნვა

1. «ჭირვება», ურვა წუხილი:
    

   „არას ზ რ უ ნ ა ვ არავისთჳს“ DE, — არაჲ გ ჭ ი რ ს არავისთჳს“ C, მთ. 22,16; „ჰ ზ რ უ ნ ა ვ და შფოთ ხარ მრავლისათჳს“ ლ.

   10,41;„ერთიერთისათჳს ზ რ უ ნ ვ ი დ ე ნ ასონი“ I კორ. 12,25; „განვისუენო და არღარა ვ ზ რ უ ნ ვ ი დ ე“ O, ეზეკ.16,42.

2. «გულის-სიტყუა»,«შეზრუნება», შფოთი, აღძვრა, ურვა, წუხილი, გარჯა, ღვაწლი, «მიმოტაცება»,«მწუხარება»:
    

   „იწყო ზ რ უ ნ ვ ა დ და ურვად“ DE, მთ. 26,37; „ხილვად მომოტაცებისა და ზ რ უ ნ ვ ი ს ა, რომელი ქმნულ არს ქუეყანასა ზედა“ ეკლ. 8,16;

   „მიუტევე უფალსა ზ რ უ ნ ვ ა ჲ (გ უ ლ ი ს-ს ი ტ ყ უ ა ჲ Շ) შენი“ ფს. 54,23; „არცა მცირედი რაჲ ზ რ უ ნ ვ ა ჲ (შ ე ზ რ უ ნ ე ბ ა ჲ G)

   იყო ერისა კაცთაჲ მათ“ საქ. მოც. 12,18; „ზ რ უ ნ ვ ა თ ა გ ა ნ და სიმდიდრისა და გემოთაგან ამის სოფლისათა ვლენედ“ ლ. 8,14;

   ზ რ უ ნ ვ ა მ ა ნ ჴორციელებისამან შეგიპყრა“ მრთ. D,ოქრ.-პეტრე და ელია 312; „სწავლულებისა ზ რ უ ნ ვ ა ჲ სიყუარული არს“ O, სიბრძ.სოლ.

   6,19; „არცა ზ რ უ ნ ვ ი თ ა და ოფლითა ქუეყანისაჲ ესე საზრდელიჭამად“ იპ. რომ.-კურთხ. მოს. 196,17.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.