გაამაყება, ამაყობა, ზვიადობა, ამპარტავნობა, დიდების-მოყვარება:
- „სირცხვილი არს... რაჲთა უცხოსა ზედა ქველის-საქმესა ვ ზ უ ა ო ბ დ ე“ მ.ცხ. 170v; „მაგისთჳს ნუ ზ უ ა ო ბ“ მ.ცხ. 196v;
- „ვეკრძალე კუალად გულის-სიტყუასა თავმოთნეობისა და ზ უ ა ო ბ ი ს ა ს ა“ მ.ცხ. 36r; „მოიძულო სრულად ვითარცა მტერი
- ღმრთისაჲ ზ უ ა ო ბ ა ჲ“ მ.ცხ. 37r; „სნეულ ხარ ზ უ ა ო ბ ი თ ა“ მ.ცხ. 49v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.