«ჴბო», «ჴარი», «ჴარი ჴბო»; მსხვერპლი:
- „დაკლან ზ უ ა რ ა კ ი წინაშე უფლისა“ G, —„დაკლან ჴ ბ ო ჲ იგი წინაშე უფლისა“ O, ლევიტ. 1,4; „არა ჰჴნა ზ უ ა რ ა კ ი თ ა
- და ვირითა ერთბამად“ G, —„ნუ ჰჴნავ ჴ ა რ ი თ ა და ვირითა ერთად“ M, II შჯ. 22,10; „ზ უ ა რ ა კ ი უბიწოჲ მოიბას იგი“ G,
- —„ჴ ა რ ი ჴ ბ ო ჲ უბიწოჲ... მოიბას“ O, ლევიტ. 1,3; „ზ უ ა რ ა კ ე ბ ი ჩემი... დამიკლავს (დაკლულ არს DE), მთ. 22,4;
- „ზ უ ა რ ა კ ი ერთი ზროხათაგან“ G, რიცხ. 7,15; „არა ვჭამ მე ჴორცსა ზ უ ა რ ა კ თ ა შენთასა“ ფს. 49,13; „ზ უ ა რ ა კ ნ ი
- თქუენნი და ზროხანი, რომელნი იქმოდიან ქუეყანასა“ I, ეს. 30,24; „მოიბ ზ უ ა რ ა კ ი იგი ჭამებული მამისა შენისაჲ“ M, მსჯ.
- 6,25; „ზ უ ა რ ა კ ი წელიწდეული“ G, რიცხ. 8,8; „არა ითხოვს შენგან ჴბოსა ზ უ ა რ ა კ ა დ“ მ.სწ. 173,37.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page