- „კაცი უმადლოჲ, ვითარცა ზ ღ ა პ ა რ ი უჟამოჲსაჲ“ O, ზირ. 20,21; „არა ნაცილ და ზ ღ ა პ ა რ საგონებელ იყვნენ წმიდათა
- სახარებათა თხრობანი“ კ. იერ.-აღდგ. 156,5; „ყოველი ესე ზ ღ ა პ ა რ არს სიბრძნის მოქმედთაჲ“ ბაბ. 45,18; „რომელნიმე
- იქადიედ პირველთა მეფეთა ცხორებასა თხრობად და რომელნიმე ჰამბავთა და ზ ღ ა პ ა რ თ ა მთავართასა ზუაობენ და იქადიედ“
- მ.სწ. 19,5; „არა ვითარცა ტყუილსა და ზ ღ ა პ ა რ ს ა, არამედ ჭეშმარიტსა ხილულსა ვიტყჳ“ Q-240,157.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.